Będziemy rozmawiać o tym, czy kultura tworzona jest oddolnie czy odgórnie. Jak w różnych instytucjach i organizacjach rozumiana jest kultura? Jakie modele działania w kulturze są realizowane? Jakie są ramy – społeczne, kulturowe, ekonomiczne, polityczne – tych działań? Jakie nowe kłopoty z kulturą można by wskazać? I co w sposobach tworzenia kultury zmieniają nowe media, nowe sposoby organizowania i zarządzania oraz nowe sposoby finansowania kultury (np. granty, środki europejskie)?

Część 1. Jak działać w kulturze?

Część pierwszą spotkania poświęcimy rozmowie o tym, jak działać w kulturze. Będzie to moderowana rozmowa praktyków, osób współpracujących z różnymi instytucjami kultury.

Rozmawiać będą: Arek Gruszczyński, Katarzyna Kuzko, Mirosław Skrzypczyk.

Część 2. Wytwarzanie kultury?

W drugiej części dyskutować będziemy o tym, jak zmieniło się rozumienie kultury i jakie nowe kłopoty z kulturą dostrzegają badacze. Antropolodzy z Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UW opowiedzą o badaniach prowadzonych w ramach projektu „Oddolne tworzenie kultury. Wielostanowiskowe studium porównawcze”. Komentarze wygłoszą prof. dr hab. Joanna Kurczewska (IFiS PAN) i prof. dr hab. Wojciech J. Burszta (SWPS).

Biogramy uczestników:

Arkadiusz Gruszczyński – animator kultury w domu kultury na warszawskim Bemowie, dziennikarz, stały współpracownik „Gazety wyborczej”, „Dwutygodnika” i „Magazynu Kontakt”. Student Instytutu Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Wcześniej związany z Krytyką Polityczną, Fundacją Bęc Zmiana i Muzeum Sztuki Nowoczesnej (festiwal Warszawa w Budowie).

mgr Katarzyna Kuzko-Zwierz – antropolożka, od marca 2015 roku kierowniczka Muzeum Warszawskiej Pragi, oddziału Muzeum Warszawy. Doktorantka w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, członkini Pracowni Studiów Miejskich IKP UW. Przygotowuje dysertację na temat historii mówionej jako obiektu muzealnego. Interesuje się miejskimi praktykami i opowieściami. Mieszkanka i miłośniczka prawej strony Warszawy.

mgr Mirosław Skrzypczyk – nauczyciel języka polskiego w Zespole Szkół w Szczekocinach, Prezes Lelowskiego Towarzystwa Historyczno-Kulturalnego im. Walentego Zwierkowskiego. Organizator sesji popularnonaukowych, warsztatów edukacyjnych, kursów dla nauczycieli i projektów poświęconych tematyce żydowskiej (m.in. „Żydzi szczekocińscy. Przywracanie pamięci i odkrywanie śladów”, „Polacy i Żydzi razem – wielokulturowość ziemi lelowskiej”).  Jeden z głównych organizatorów Szczekocińskiego Festiwalu Kultury Żydowskiej i   współorganizator „Święta Ciulimu i Czulentu. Lelowskie Spotkania Kultur”. Laureat nagrody   „Chroniąc Pamięć” (2011) i nagrody im. ks. Stanisława Musiała za rok 2013. Autor,   współautor lub redaktor książek, m.in. „Żydzi lelowscy. Obecność i ślady”, „Żydzi   szczekocińscy. Osoby, miejsca, pamięć”, „Chasydzi lelowscy. Spotkania w drodze”, „Pinkes   Szczekocin” (polska edycja).

—-

Wojciech J. Burszta  – profesor zwyczajny, kierownik Katedry Antropologii Kultury na Uniwersytecie SWPS w Warszawie, kieruje także Zakładem Badań Narodowościowych Instytutu Slawistyki PAN w Poznaniu, prezes Instytutu im. Oskara Kolberga, redaktor naukowy półrocznika „Sprawy Narodowościowe”, przewodniczący Rady Naukowej kwartalnika „Przegląd Kulturoznawczy”, przewodniczący Komitetu Nauk o Kulturze PAN; wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Gorzowie; antropolog kultury, kulturoznawca i eseista piszący o rzeczach poważnych i ulotnych. Stypendysta Fulbrighta i Fundacji Kościuszkowskiej, wykładał w Yale, Chicago i Paryżu. Interesuje się muzyką rockową, futbolem angielskim, miłośnik i znawca kryminałów. Od 2005 roku osiadł w Milanówku; w roku 2015 ukazała się jego najnowsza książka książka „Preteksty”.

dr Piotr Cichocki – antropolog kultury, adiunkt i zastępca dyrektora ds. studenckich Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UW, członek Rady Instytutu i Rady Wydziału Historycznego. Koordynator i prowadzący projekty badawcze: w 2009-2011 „Wspólnota lokalna i światłowód” oraz od 2011 „Kreowanie i kupowanie kultury”. W 2011 udział w badaniach „Nierozpoznane wymiary rozwoju kulturowego” (powiat szydłowiecki) w charakterze głównego badacza (badania realizowane przy współpracy z Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki oraz Narodowym Centrum Kultury). Kierownik grantu Narodowego Centrum Nauki „Lokalne konteksty korzystania z serwisów społecznościowych. Studium porównawcze”, którego efektem była praca doktorska pt. „Etnografia wybranych internetowych serwisów społecznościowych. Relacje wirtualności i realności” obroniona w 2011 r. W grudniu 2012 roku ukazała się w formie książki „Sieć przyjaciół” wydanej przez Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

dr Karolina J. Dudek – doktor nauk społecznych w zakresie socjologii, absolwentka Szkoły Nauk Społecznych przy IFiS PAN, studiów podyplomowych Instytutu Polonistyki Stosowanej UW, zarządzania i stosunków międzynarodowych w Szkole Głównej Handlowej, etnologii na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmuje się antropologią zarządzania i historii, socjologią wiedzy, muzealnictwem oraz wizualnością w kulturze. Brała udział w projektach badawczych realizowanych w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UW (MNiSW, MKiDN, EEA grants) Instytucie Socjologii UW (NPRH) oraz w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN (NCN Preludium). Sekretarz redakcji „Stanu Rzeczy”.

prof. dr hab. Joanna Kurczewska – socjolog i historyk idei, pracuje w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN oraz w Ośrodku Badań nad Kulturą Antyczną UW. Uczy od lat m.in. w Szkole Nauk Społecznych przy IFIS PAN. Zajmuje się socjologia historyczną, socjologia teoretyczną, historią myśli społecznej, pograniczem socjologii kultury i socjologii polityki. W ramach tych dyscyplin szczególnie interesuje ją szeroko rozumiana problematyka narodowa, (w tym zwłaszcza ideologii narodowych, kultury narodowej i relacji między państwem i narodem) oraz zagadnienia różnych form wspólnotowości, zmiany społecznej i relacji między tradycją a nowoczesnością. Jest m.in. autorką książek: „Technokraci i ich świat społeczny”, „Patriotyzm(y) polskich polityków”, redaktorką prac zbiorowych, m.in. „Kultura narodowa i polityka” oraz „Oblicza lokalności”. Ostatnio prowadzi badania empiryczne i studia teoretyczne nad wyobrażeniami społecznymi i kulturowymi granic i pograniczy, oraz nad zjawiskami dyskryminacji społecznej i narodowej, kultury demokratycznej – lokalnej i regionalnej, wielokulturowości, a także nad rola tradycji i innowacji we współczesnych ideologiach.

dr Tomasz Rakowski – doktor, etnolog, antropolog kultury, lekarz, adiunkt w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UW, współpracuje z Instytutem Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się antropologią społeczności zdegradowanych i zubożałych, metodologią badań terenowych, rzeczami/materialnością w badaniach antropologicznych. Autor wielu artykułów naukowych oraz książki „Łowcy, zbieracze, praktycy niemocy. Etnografia człowieka zdegradowanego” (2009), która otrzymała m.in. Nagrodę Znaku i Hestii im. ks. Józefa Tischnera oraz Nagrodę im. Jerzego Giedroycia. Zrealizował wraz zespołem projekt badawczo-animacyjny „Prolog Nierozpoznane wymiary rozwoju kulturalnego” w roku 2011, a obecnie kieruje programem Narodowego Centrum Kultury Etnografia animacja sztuka. Nierozpoznane wymiary rozwoju kulturalnego. Prowadzi badania w Mongolii (kierownik grantu NCN pt. Lokalne formy rozwoju).

dr hab. Sławomir Sikora – adiunkt w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UW. Autor książek: „Fotografia. Między dokumentem a symbolem (2004) i „Film i paradoksy wizualności. Praktykowanie antropologii” (2012). Publikował w „Kontekstach”, „Kwartalniku Filmowym”, „Kulturze Współczesnej”, „Ludzie”, „Czasie Kultury”, „Dialogu” i „Roczniku Historii Sztuki”. Zajmuje się m.in. antropologią filmu i fotografii, filmem etnograficznym, antropologią refleksyjną.

dr Katarzyna Waszczyńska – adiunkt w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UW. Zajmuje się problematyką etniczną i tożsamościową w Europie Środkowo-Wschodniej oraz zagadnieniami współczesnej działalności regionalnej i tworzenia/kształtowania wspólnoty lokalnej. Jurorka m.in. Mazowieckiego Festiwalu Teatrów Obrzędowych im. Wojciecha Siemiona. Koordynatorka i prowadząca, od 2008 roku, projekt muzealny pt. „Miniatury etnograficzne”, realizowany w Lelisie i Wachu.

prof. dr hab. Anna Wieczorkiewicz – niegdysiejsza absolwentka etnologii i antropologii kulturowej oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim – z uczelnią tą także dziś związana jest zawodowo. Przez wiele lat pracowała w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Pogranicza tych właśnie dziedzin – antropologii, literaturoznawstwa, filozofii i socjologii – określają pole jej zainteresowań. Szczegółowe badania Anny Wieczorkiewicz ogniskują się wokół kulturotwórczego potencjału podróży i turystyki oraz problematyki kulturowego istnienia ciała. Jest autorką m.in. książek monograficznych „Wędrowcy fikcyjnych światów. Rycerz, pielgrzym i włóczęga” (1997), „Muzeum ludzkich ciał. Anatomia spojrzenia” (2000), „Apetyty turysty. O podróżniczych kontaktach ze światem” (2008), „Monstruarium” (2009), „Czarna kobieta na białym tle. Dyptyk biograficzny” (2013). Współredagowała też parę tomów zbiorowych.

mgr Magdalena Zatorska – absolwentka Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UW, doktorantka na Wydziale Historycznym UW oraz studentka Instytutu Filozofii. Przygotowywany temat pracy doktorskiej: „Pielgrzymki chasydów w oczach mieszkańców odwiedzanych miejscowości. Relacje międzyetniczne i międzyreligijne w perspektywie porównawczej (Ukraina – Polska)”. Opiekun naukowy: prof. dr hab. Magdalena Zowczak. Główny wykonawca projektu „Kultura religijna wobec zmian społecznych. Studium porównawcze społeczności lokalnych (Polska – Ukraina)”. Kierownik projektu NCN: Magdalena Zowczak. Realizacja: Badania terenowe na Ukrainie (Murafa, Szarogród).

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *